Thijs was mijn vaste partner bij coaching. Vanwege zijn overlijden bied ik voorlopig geen coaching meer aan.

De website van Paardenpartner is lange tijd niet beheerd. Hier komt binnenkort verandering in. Heb je ideeën voor de website, onderwerpen die je graag belicht zou willen zien, laat het me weten! info@paardenpartner.nl

Weekendclinics Anja Beran in Nederland

Anja Beran is de afgelopen jaren jaarlijks naar Nederland gekomen voor een weekendclinic. Anja is geschoold door Jorge Oliveira, die op zijn beurt een leerling van Nuno Oliveira was. Zij rijdt hoofdzakelijk op de Frans klassieke wijze dressuur en pas dit vooral toe bij de revalidatie van geblesseerde of verreden paarden. Lichtheid van de hulpen en respect voor het paard staan bij haar hoog in het vaandel.

Er zijn praktijkdeelnemers met zeer diverse paarden. Van KWPN tot PRE en Mangalarga Marchador. Een korte samenvatting in beelden:

'De stille hand beweegt altijd'

Deze prachtige uitspraak van Egon von Neindorff onderschrijf ik van harte. Wat hij bedoelt is dat een ruiter alleen een elastische verbinding met de paardenmond kan hebben als er van zijn kant meegegaan wordt met de paardenmond. Omdat de mond continu beweegt, zal de ruiter in deze beweging mee moeten gaan om het paard niet te storen en een constante aanleuning te creëren.

Als je dit niet gewend bent, kan dit heel beweeglijk voelen om te doen. Dit ontdekte een van mijn leerlingen afgelopen week. Ze was verbaasd dat ze van anderen terug hoorde dat haar handen zo stil waren geworden, terwijl ze voor haar idee juist meer beweeglijke handen had gekregen. Omdat ze zacht meeging met de mond van haar paard leek het voor de toeschouwers of haar handen stil stonden.

Vol verbazing vroeg ze me: ' Hoe kunnen mijn handen nou stil zijn als ze telkens meegaan?'

Dat komt omdat ze als ruiter beter aansloot bij haar paard. Haar handen bleven stil ten opzichte van de mond van haar paard. Het plaatje werd harmonischer en evenwichtiger om te zien en de beweging van haar handen viel daartegen weg.

En dat was precies wat meester von Neindorff bedoelde.

La-die-da!

Heb jij ook weleens dat rijden juist verkeerd gaat op de momenten dat het er het meeste toe doet? Of dat het rijden alleen maar slechter gaat als je juist meer je best doet?

Goede kans dat je net iets teveel je best doet ;) Als je erg ingespannen bezig bent met het uitvoeren van iets, of heel geconcentreerd met een specifieke handeling bezig bent, loop je het risico dat je teveel aan het 'doen' slaat en te weinig blijft voelen en aansluiten bij je paard. Je voelt je eigen lichaam en dat van je paard dan niet goed meer aan, waardoor je ondanks al je inspanningen minder goed op de situatie inspeelt. En dat terwijl je juist zo je best doet - frustrerend!

Ik noem dit altijd met een lach het la-die-da-syndroom. Als je merkt dat je ondanks al je inspanningen achteruit in plaats van vooruit gaat, is het tijd om even een pauze te pakken, je doel eventjes los te laten en je weer even te richten op voelen in plaats van beinvloeden. Soms helpt een klein experimentje met iets nieuws om de focus op resultaat teverdrijven.

Dus, zit je gefrustreerd op je paard, haal je schouders op, zucht eens diep, ga even iets anders doen en denk: la-die-da! ;)

Mesten tijdens het rijden

Weleens gebaald als je paard tijdens het rijden de ene hoop mest na de andere kwijt moet? Heb je je misschien weleens afgevraagd of hij het expres doet om onder het werk uit te komen?

Bedenk je dan het volgende: je paard heeft als graseter een enorm lang darmstelsel met een hele grote dikke darm. De dikke darm van een paard heeft aan beide zijden een U-bocht, vlak voor het bekken. Bij lengtebuiging en vermeerderd ondertreden wordt er door de beweging in het achterbeen extra druk op precies die bocht gezet, wat weer druk geeft richting 'uitgang'. Het gevolg? Aandrang ;)

Wellicht helpt het om de hopen mest de volgende keer te zien als het bewijs dat je je paard aan het mobiliseren bent ;)

Onderstaand een plaatje uit het boek " Horse anatomy' van R.A. Kainer en T.O. Mc Cracken (wat overigens een aanrader is) ter illustratie.

Stijgbeugelophanging

Een goed passend zadel is enorm belangrijk voor de gezondheid en het welzijn van ruiter en paard. Het (aan)passen van een zadel is een klus voor een deskundige, want er zijn heel veel aspecten waar rekening mee gehouden moet worden.

Maar er is wel iets waar je zelf op kunt letten bij de aanschaf van een zadel: de stijgbeugelophanging. Bij sommige zadels zit deze te ver naar voren. Dat zorgt ervoor dat je uitgenodigd wordt je onderbenen te ver naar voren te brengen (of, als je dit niet doet, zal je telkens je beugels verliezen). Dat is niet alleen nadelig voor het 'mooie plaatje' maar ook voor je zit en je beenhulpen.

Als je benen teveel naar voren steken, mis je de mogelijkheid de buikspieren van het paard op de juiste plek aan te spreken. En, wat erger is, je zal bij het lichtrijden achter de beweging komen. Probeer maareens uit een stoel op te staan als je voeten ver voor je uit op de grond staan - het kost veel meer moeite!

Let er dus op dat de stijgbeugels een paar centimeter voor het dieptpunt van het zadel naar beneden hangen en niet meer dan handbreedte ervoor. Anders zou je schoenmaat 50 moeten hebben om met de hakken onder je zitbeenknobbels te kunnen blijven!

Het plaatje hiernaast uit het boek 'Verlichte rijkunst' van Heather Moffet dat een zadel laat zien waar de stijgbeugelophanging verder naar achteren had gekund.

Eerste lessen met de Free Rider een groot succes

De eerste lessen met de free Rider blijken een groot succes te zijn! Leerlingen kunnen zonder angst om te vallen of hun paard te hinderen werken aan balans, soepelheid, coordinatie van de hulpen en onafhankelijkheid van de zit. De enorme beweging die op de Free Rider mogelijk is vormt een uitdaging voor ruiters die al verder zijn in de ontwikkeling van hun zit en de controleerbaarheid van de beweging geeft angstige ruiters vertrouwen.

En...het is ook gewoon enorm veel lol!

Een nieuwe aanwinst voor Paardenpartner!

Om beginnende, revaliderende en angtsige ruiters beter te kunnen begeleiden en theoretische verhandelingen een stuk levendiger te maken heeft Paardenpartner onlangs een paardrij-simulator aangeschaft: de Anky Free Rider.

Dit apparaat helpt je bij het vinden van een betere balans en helpt je tegelijkertijd om je zogenaamde 'core-muscles' te trainen. Dit zijn de diepergelegen spieren die je romp stabiel houden en zorgen voor een goede lichaamshouding. Heel belangrijk dus, niet alleen bij het paardrijden. Omdat je op het apparaat zit en geen steun hebt aan de vloer, zal je je bekken en romp afzonderlijke van elkaar moeten bewegen om je balans te houden. Dat is goed voor je coordinatie, beheersing, soepelheid en heeft ook nog trainingswaarde voor je spieren.

Ik zie er ook mogelijkheden in voor angstige ruiters, want afgezien van het feit dat je 'droog kan oefenen' op dit apparaat zal je veel minder snel van je paard af vallen wanneer je paard onverwachts een sprong maakt als je bekken en romp goed afzonderlijk van elkaar kunt bewegen. Dit kun je op dit apparaat heel gecontroleerd ervaren zonder dat je bang hoeft te zijn om te vallen.